Paceshifters

De onstuimige punk rock ’n roll van hun debuut heeft in de loop der jaren plaatsgemaakt voor een bredere rocksound. Het huidige bandgeluid roept vooral herinneringen op aan de hoogtijdagen van het Sub Pop label rond 1990. Met Nirvana als ongewilde vaandeldragers van de grunge-generatie. De Seattle-sound kenmerkte zich vooral door een stevige rockbasis te koppelen aan melodie, waarbij heftige en rustige passages werden afgewisseld, zodat een dynamisch bandgeluid ontstond.

Het nieuwe nummer ‘Wasted Days’ handelt over een groeiend maatschappelijk probleem. De deplorabele toestand van onze planeet en hoe de mensheid er mee omgaat. Seb, Paul en Jesper maken zich steeds meer zorgen over de toestand van het milieu, maar voelen zich ook bekrachtigd: ‘Muzikanten moeten zich bezighouden met het helpen van een duurzame planeet. We hebben maar één aarde en er is geen muziek op een dode planeet.’. De sound doet denken aan Mudhoney, Pavement met een vleugje Smashing Pumpkins. Dat maakt nieuwsgierig naar het nieuwe album dat in het najaar verschijnt. Live is de band nog net zo overdonderend als in de begindagen, compromisloos en recht voor z’n raap!